به نقل از «الف»

پوتین: غرب می‌خواهد الگوهای رفتاری خود را تحمیل کند/ اکنون تب تحریم جهان را فرا گرفته است

تاریخ انتشار: ۱۶ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۵۴۹۸۱

به گزارش ایسنا، به نقل از سایت شبکه روسیا الیوم، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در مجمع اقتصادی شرق در ولادیوستوک روسیه گفت که غرب می‌خواهد الگوهای رفتاری خود را تحمیل کند و درصدد تأمین منافع خود است.

وی گفت: جهان در حال گذر از تغییرات "تکتونیکی" و غیرقابل برگشت در کل نظام روابط بین‌الملل است و سعی می‌کند به نظم جهانی قدیمی بچسبد و درصدد است تا "قوانین" خود را تحمیل کند قوانین و قواعدی که آنها را بر اساس علایق خود تنظیم می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پوتین تاکید کرد: نخبگان سیاسی غربی به منافع مردم خود اهمیت نمی‌دهند و آنها را در هولوکاست تحریم می‌اندازند تا جایی که شکافی میان نخبگان سیاسی و ملت غربی پدید آمده است. واشنگتن تمایل دارد دستور کار سیاسی خود را به قاره اروپا تحمیل کند و در عین با ادعای وحدت آتلانتیک نسبت به منافع این قاره بی‌توجه است.

او گفت: کشورهای غربی دروغ می‌گفتند که برای کاهش افزایش قیمت مواد غذایی و خطر قحطی در کشورهای فقیر باید به اوکراین دسترسی دریایی داده شود.  بیشتر محموله‌هایی که بر اساس توافق ترکیه و سازمان ملل با روسیه از اوکراین خارج شده، به اتحادیه اروپا رفته است. شرایط احتمالا باید تغییر کند.

پوتین این اظهارات را با اشاره به ترتیبی که به کشتی‌های غیرنظامی اجازه ورود و خروج از بنادر دریای سیاه برای تحویل محموله غلات را می‌دهد، بیان کرد. این طرح در اواخر ژوئیه اجرا شد و ترکیه میزبان مرکزی بود که تحویل را هماهنگ می کند.

رهبر روسیه خاطرنشان کرد که این توافق به عنوان راهی برای مهار افزایش قیمت‌های جهانی و کمک به کشورهایی که در حال مبارزه هستند، تبلیغ می‌شود. اگر ترکیه را به عنوان یک کشور واسطه کنار بگذاریم، در عمل، تقریباً تمام غلات ارسال شده از اوکراین به کشورهای ثروتمند اتحادیه اروپا  رفت.  تنها دو کشتی از ۸۷ کشتی حامل ۶۰۰۰۰ تن محصول به کشورهای فقیر رفتند. بار دیگر، کشورهای در حال توسعه به سادگی فریب خورده‌اند و همچنان فریب می خورند. بدیهی است که با این رویکرد، ابعاد مشکلات غذایی در جهان تنها افزایش خواهد یافت.که می تواند منجر به یک فاجعه انسانی بی سابقه شود.

پوتین گفت: در حال حاضر ۳۴۵ میلیون نفر در جهان ناامنی غذایی دارند که ۲.۵ برابر بیشتر از سال ۲۰۱۹ است، در حالی که کشورهای توسعه یافته همچنان به خرید مواد غذایی از بازارهای جهانی ادامه می‌دهند. افزایش قیمت‌ها در بازارهای جهانی می‌تواند یک تراژدی واقعی برای اکثر فقیرترین کشورهایی باشد که با کمبود مواد غذایی، منابع انرژی و سایر کالاهای حیاتی مواجه هستند. مایلم به اعدادی اشاره کنم که بر خطر این مشکل تاکید دارند: در سال ۲۰۱۹،  ۱۳۵ میلیون نفر در جهان با کمبود شدید مواد غذایی مواجه شدند، اما این تعداد اکنون با ۲.۵ برابر افزایش به ۳۴۵ میلیون نفر رسیده است. فقیرترین کشورها دسترسی به محصولات غذایی ضروری را بیشتر از دست می دهند زیرا کشورهای توسعه یافته آنها را به صورت انبوه خریداری می‌کنند. خرید انبوه توسط کشورهای توسعه یافته باعث افزایش شدید قیمت ها می شود.

رهبر روسیه تاکید کرد: کشورهای غربی پایه‌های نظم اقتصادی جهانی را تعمیم داده‌اند و دیگر اعتمادی به دلار آمریکا، یورو یا پوند انگلیس وجود ندارد. کشورهای غربی در تلاش برای مقابله با روند تاریخ، به ستون‌های کلیدی نظام اقتصادی جهانی که قرن‌ها ساخته شده، ضربه زده‌اند. ما می‌بینیم که چگونه اعتمادی به دلار، یورو و پوند استرلینگ به عنوان ارز برای انجام پرداخت‌ها وجود ندارد. جهان به تدریج از استفاده از چنین ارزهای غیرقابل اعتماد و به خطر افتاده دور می شود و حتی متحدان ایالات متحده نیز دارایی های دلاری خود را کاهش می دهند.

پوتین ادامه داد: پیگیری نتایج موقعیت تجارت اروپایی چه در این قاره و چه در کل بازار جهانی عجیب نیست، این جایگاه توسط آمریکایی‌ها اشغال شده است، آنها به دنبال منافع خود هستند، هرگز برای دستیابی به اهدافشان خود را محدود نکرده و از هیچ چیز ابائی ندارند.

پوتین با بیان اینکه پس از بیماری کرونا هم‌اکنون تب تحریم جهان را فرا گرفته، افزود: تغییرات زیادی در نظام بین‌الملل رخ داده، نقش کشورهای آسیا و اقیانوسیه افزایش یافته، این کشورها به مراکز اصلی رشد و جذب فناوری تبدیل شده‌اند، اما غرب تلاش می‌کند نظم جهانی را که فقط برای آنها مطلوب است حفظ کند.

وی با اشاره به اینکه هم‌اکنون روسیه و چین در مراودات تجاری از ارزهای ملی روبل و یوان استفاده می‌کنند گفت: حتی متحدان آمریکا هم استفاده از دلار را کاهش داده‌اند.

وی در بخش دیگری از اظهاراتش تاکید کرد: رویدادهای سال جاری اهمیت ویژه عاملی مانند در دسترس بودن مواد خام را تأیید کرده است که بدون آن سازماندهی هر گونه تولیدی غیرممکن است. روسیه تقریبا تنها کشوری در جهان است که قادر به تامین منابع طبیعی مورد نیاز خود است. خاور نزدیک در اینجا نقش مهمی را ایفا می‌کند: نفت، گاز طبیعی، زغال سنگ، مواد معدنی، چوب، منطقه مهمترین منبع برای بازار داخلی و شرکای خارجی ما است.

 پوتین افزود: روسیه از ۲۴ فوریه که عملیات ویژه در اوکراین را آغاز کرد، هیچ چیز را از دست نداده است. دستاورد اصلی تقویت حاکمیت روسیه است. من مطمئن هستم که ما چیزی [با شروع عملیات در اوکراین] از دست نداده‌ایم و چیزی را از دست نخواهیم داد. دستاورد اصلی تقویت حاکمیت ما است و این نتیجه اجتناب‌ناپذیر آنچه اکنون در حال بدست آمدن است.

مجمع اقتصادی به میزبانی روسیه رویدادی سالانه است که بر همکاری‌های منطقه‌ای در آسیا متمرکز است. پوتین در دومین روز این رویداد به همراه مقامات ارمنستان، چین، میانمار و مغولستان در جلسه عمومی شرکت کرد.

هفتمین مجمع اقتصادی شرق با موضوع «به سوی دنیای چند قطبی» و با مشارکت ۴۰ کشور از روز دوشنبه در شهر «ولادیوستوک» در جنوب‌شرقی روسیه آغاز شده و تا فردا پنج‌شنبه ادامه خواهد داشت.

منبع: الف

کلیدواژه: مواد غذایی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۵۴۹۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

واقعاً روس ها درباره جنگ پوتین چه فکر می کنند؟/ سقوط مخاطبان تلویزیون دولتی در روسیه/ روس ها بیشتر چه کلماتی را در گوگل جست و جو می کنند؟

در 23 ژوئن 2023، یوگنی پریگوژین، رهبر واگنر، شورشی علیه ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به راه انداخت.

به گزارش جماران، فارن پالیسی در این باره می نویسد: تصمیم پریگوژین منجر به برخی از خارق‌العاده‌ترین صحنه‌ها در تاریخ اخیر روسیه شد. هنگامی که نیروهای گروه واگنر کنترل مرکز استان روستوف را به دست گرفتند، جمعیت شهر علناً شورشیان را در آغوش گرفتند و برای آنها غذا و نوشیدنی آوردند و آنها را در مقابل دوربین های تلویزیونی زنده تشویق کردند. زمانی که پریگوژین شخصاً ظاهر شد، اندکی قبل از اینکه سرانجام شورش خود را رها کرد، همه از او استقبال کردند. اینجا چه خبر بود؟ آیا مردم روستوف صرفاً وضعیت پریگوژین را به عنوان گویای حقایق ناخوشایند در مورد حمله به اوکراین تحسین می کردند؟ آیا آنها فقط ناامیدی خود را از بی کفایتی آشکار سران ارتش عادی ابراز می کردند؟ آیا آنها فکر می کردند که واگنر پیروز می شود و در حال انتخاب طرف خود در این مخاصمه بودند؟ آیا آنها از فرصت برای ابراز نارضایتی گسترده تر استفاده می کردند؟ یا همه موارد فوق - یا هیچ کدام؟

شورش پریگوژین تصویر واضحی از مشکلاتی را ارائه می دهد که هر کسی که سعی می کند بفهمد مردم روسیه واقعاً چه فکری می کنند، با آن مواجه است. اما این سوالی است که نیاز به پاسخ فوری دارد. مقابله با رژیم پوتین و جنگ آن علیه اوکراین بسیار سخت تر خواهد بود مگر اینکه سیاست گذاران و استراتژیست ها بتوانند به درک درستی از افکار عمومی روسیه برسند.

پوتین در سخنرانی شب سال نو خود در پایان سال 2023 این دیدگاه را بیان کرد که می‌خواهد روس‌ها  و تا حدی سایرین بپذیرند: مردم روسیه و رهبر آنها یک «جامعه متحد» را تشکیل می‌دهند. در این روایت، بین دیدگاه پوتین برای کشور و آنچه روس‌های معمولی می‌خواهند، فاصله‌ای وجود ندارد و این شامل جنگ در اوکراین می‌شود، که او آن را به عنوان یک مبارزه قهرمانانه (علیه به اصطلاح نئونازی‌ها) به تصویر می‌کشد که به طور گسترده توسط شهروندان حمایت می‌شود.

البته واقعیت نسبتاً پیچیده تر است. این ظاهر اجماع یکپارچه توسط یک دولت پلیسی فراگیر اجرا می شود. یک دستگاه امنیتی عظیم همه چیزهایی را که روس‌ها می‌گویند و انجام می‌دهند زیر نظر دارد. برخی از برجسته‌ترین منتقدان پوتین، مانند ولادیمیر کارا مورزا و ایلیا یاشین، به اتهام انتشار «اطلاعات نادرست» درباره ارتش روسیه و جنگ، در حال گذراندن محکومیت‌های چشمگیر زندان هستند. الکسی ناوالنی، مخالف پیشرو، یکی دیگر از فعالان معروف ضد جنگ، اخیراً در شرایط نامشخصی در زندان درگذشت. اندکی پس از آن، دستیار او  که در تبعید در لیتوانی زندگی می کرد، مورد حمله وحشیانه یک مهاجم با چکش قرار گرفت.

روس های معمولی به خوبی از خطرات ناشی از گفتن حرف نادرست آگاه هستند. سالمندان هنوز خاطرات روشنی از زندگی در زمان رهبران سابق جوزف استالین و لئونید برژنف دارند، خاطراتی که به طرق مختلف به نسل‌های کنونی رسیده است.

لیوبوف سوبول، فعال اپوزیسیون تبعیدی معتقد نیست که روس‌ها مایلند آنچه را که فکر می‌کنند به مسئولان برگزار کننده نظرسنجی‌ ها بگویند: او به فارن پالیسی گفت: «بیشتر اوقات با پاسخ‌هایی که طرفداران دولت را منحرف می‌کند، نتایج غیرقابل اعتمادی دریافت می‌کنید. کسانی که از رژیم پوتین حمایت می کنند صادقانه و آشکار پاسخ خواهند داد، در حالی که افراد مخالف از ترس انتقام، مشکلات در محل کار و سایر مشکلات از گفتن حقیقت و بیان احساسات واقعی خود می ترسند.»

نظرسنجی قابل اعتماد به حداقل میزان اعتماد نیاز دارد و اعتماد عموماً در همه جوامع بسته، نه تنها روسیه، کم است. دقت هر نظرسنجی افکار عمومی منوط به در دسترس بودن پاسخ دهندگانی است که هیچ ترسی از پیامدهای منفی ندارند و می توانند پرسشگران خود را نسبتاً قابل اعتماد بدانند. هیچ یک از این شرایط در روسیه وجود ندارد.

برگزارکنندگان نظرسنجی‌ در همه جا نگران چیزی هستند که آن را سوگیری مطلوبیت اجتماعی می‌نامند ؛ فشار شدید برای گفتن آنچه می‌دانید از شما انتظار می‌رود، اما در حکومت‌های استبدادی، این مشکل بسیار حادتری است. تعداد کمی از روس‌ها ممکن است نظرات واقعی خود را با کسی که نمی‌شناسند و  از طریق تلفن با آنها تماس گرفته در میان بگذارند  و حتی تعداد کمتری نیز احتمالاً نظرات مخالف خود را بیان می‌کند.

اینکه غرب و اوکراین چگونه پیام‌های خود را به جمعیت روسیه می‌فرستند، تا حد زیادی به این بستگی دارد که آنها چقدر خوب روس‌ها و طرز فکر آنها را می شناسند.

پی بردن به احساسات عمومی برای خود پوتین که ارتش کوچکی از نظرسنجی های خود را برای ارزیابی روحیه ملی دارد به همان اندازه مهم است. اما آیا واقعاً می تواند به آنها اطمینان داشته باشد تا آنچه را که نمی خواهد بشنود هم به او بگویند؟ او ممکن است هرگز نتواند خود را از روایت‌های تبلیغاتی خود که به طرز شگفت‌انگیزی با رفتار طرفداران پریگوژین در روستوف در تضاد است، رهایی بخشد.

این مشکل با کسانی که در حال انجام نظرسنجی هستند تشدید می شود. دو مورد از برجسته‌ترین سازمان‌های نظرسنجی در کشور، مرکز تحقیقات افکار عمومی روسیه (VCIOM) و بنیاد افکار عمومی (FOM)، تحت کنترل دولت هستند. سومین مورد، مرکز که توسط گروهی از کارشناسان که در سال 2003 از VCIOM جدا شدند تشکیل شد و  اغلب به عنوان مستقل توصیف می شود،  بارها مورد حمله کرملین قرار گرفته که آن را به عنوان عامل خارجی محکوم کرده است.

دو سال پیش، وب‌سایت مستقل Proekt تحقیقی را منتشر کرد که ادعا می‌کرد  کرملین مستقیما در کار VCIOM دخالت دارد. روزنامه‌نگاران ادعا کردند که VCIOM با تغییر عبارت سؤالات نظرسنجی به روش‌هایی که پاسخ‌های «مناسب» را به پاسخ‌دهندگان القا می کند آنها را تحت فشار قرار می دهند.

همچنین گفته می‌شود که مقامات دولتی برگزارکنندگان نظرسنجی ها را متقاعد کرده‌اند که از نشان دادن روندهای بلندمدت در میزان اعتماد و محبوبیت پوتین در وب‌سایت شرکت خود  خودداری کنند؛ از جمله پایین‌ترین میزانی که در سال 2018 شروع شد، زمانی که موقعیت او به دلیل اصلاحات عمیقاً نامطلوب بازنشستگی تضعیف شد. اعتماد روس ها به رئیس جمهور خود در مارس 2020 به کمترین میزان در 14 سال گذشته یعنی 28.3 درصد کاهش یافت، اگرچه متعاقباً پس از تهاجم گسترده به اوکراین به شدت افزایش یافت.

بر اساس آخرین نظرسنجی لوادا که در ماه مارس منتشر شد، داده‌های لوادا و سایر نظرسنجی‌های مستقل، مانند روسی فیلد و گروه کرونیکل نشان می‌دهد که حمایت عمومی از جنگ همچنان قوی است ؛ 77 درصد. با این حال، لوادا همچنین تاکید کرد که بیشتر پاسخ دهندگان (52 درصد) طرفدار مذاکرات صلح هستند تا ادامه خصومت ها (40 درصد)، که با خواسته های کرملین همخوانی ندارد. 66 درصد از افراد مورد بررسی موافق بودند که روسیه بهای بسیار بالایی را برای تهاجم پرداخت می کند.

ولادیمیر میلوف، فعال اپوزیسیون می نویسد که این یافته ها تصویر حمایت ظاهراً محکم از جنگ را که اغلب در رسانه ها نقل می شود، پیچیده می کند. او استدلال می‌کند که تعداد کل حامیان ذکر شده در نظرسنجی‌ها باید تفاوت‌های مهم بین کسانی که «بی‌قید و شرط» از جنگ حمایت می‌کنند (گروهی که او ۳۵ تا ۴۰ درصد می‌داند) و آن‌هایی که «بیشتر از آن حمایت می‌کنند تا با آن مخالفت»، به تصویر کشیده شود.

او خاطرنشان می‌کند که نظرسنجی‌ها همواره مخالفت شدیدی را با موج دوم بسیج نظامی برای اعزام به خط مقدم نشان داده‌، احتمالاً به همین دلیل است که پوتین تاکنون از صدور دستور آن خودداری کرده است.

میلوف همچنین می گوید که مخاطبان تلویزیون دولتی  روشی که از دیرباز مورد پسند پوتین برای تثبیت پیامش در اذهان مردم بود  در حال کاهش شدید است، که نشانه‌ای از کاهش اعتماد به رسانه‌های رسمی است. او توجه را به تفاوت‌های جمعیتی فاحش در میان پاسخ‌دهندگان جلب می‌کند: حمایت از جنگ در میان افراد مسن و روستایی غالب است، در حالی که در میان جمعیت شهری جوان‌تر در ضعیف‌ترین حالت خود قرار دارد.

اکثریت قریب به اتفاق مردم اساساً بی تفاوت هستند و به نظرسنجی ها و مقامات هر آنچه می خواهند بشنوند را خواهند گفت. برخی از کارشناسان آن را با اصطلاح زیبا "بی تفاوتی آموخته شده" توصیف می کنند.

کارشناسان در حال آزمایش راه‌های جدیدی برای مقابله با مشکل بی اعتمادی به نظرسنجی ها هستند. یکی از این راه ها استفاده از قدرت جمع‌آوری داده‌های اینترنت است.  دو دانشمند علوم سیاسی بریتانیایی، در حال بررسی پرسش‌های جستجوی روس‌ها در گوگل و یاندکس، یک موتور جستجوی داخلی هستند.

این داده‌ها، در میان چیزهای دیگر، نشان می‌دهد که روس‌ها از لحاظ مالی بسیار کمتر از آنچه اغلب ادعا می‌شود احساس امنیت می‌کنند: پرسش‌ها درباره «ورشکستگی»، «تأمین مالی مجدد وام مسکن» و «اهدای کلیه» از آغاز تهاجم افزایش یافته است. جستجوها درباره افسردگی، اضطراب و خودکشی نیز به شدت افزایش یافته است. محققان همچنین افزایش پرسش‌های مربوط به استبداد (از جمله کار مورخ هانا آرنت در مورد توتالیتاریسم و اورول 1984) را دنبال کردند.

برای مدت طولانی، معامله ضمنی میان مردم و کرملین این بوده که پوتین رفاه و ثبات را به ارمغان می آورد و روس ها با سکوت سیاسی به آن پاسخ می دهند. اکنون این معامله با جنگ، با سربازی اجباری، عدم اطمینان اقتصادی شکسته شده است. این روزها حضور رژیم در زندگی شما بسیار زیاد شده است. اکنون در جامعه روسیه افرادی سیاسی شده‌اند که قبلاً به سیاست علاقه نداشتند.

در نهایت یک چیز مسلم است: وقتی کسی به شما می‌گوید که روس‌ها در دیدگاه‌های خود متحد و یکدست هستند، حرف آنها را نپذیرید. فهمیدن اینکه واقعاً در درون آن سرها چه می گذرد آسان نخواهد بود.